10 de abril de 2012

RECONSTRUCCIÓN DE UNA VIVIENDA UNIFAMILIAR / RECONSTRUCCION DUNHA VIVENDA UNIFAMILIAR

Proyecto / Proxecto: Rehabilitacion de una vivienda unifamiliar / Rehabilitación
dunha vivenda unifamiliar
Lugar: O Barreiro-Couso. Sandiás (Ourense)
Fecha de anteproyecto / Data do anteproxecto: Julio 2011/ Xulio 2011
Fecha de las obras/ Data das obras:   ------








El proyecto tiene como objeto rehabilitar una edificación como vivienda. La edificación de la vivienda existente está compuesta de dos plantas. Conforma un volumen compacto rematado con una cubierta a dos aguas. El cerramiento exterior es de piedra, de sillares o perpiaños de granito. El estado actual del cerramiento exterior e muy bueno, y la cubierta fue arreglada hace no mucho tiempo.

El forjado de madera del suelo de la planta alta se mantiene en un buen estado, aunque se reforzará para mayor seguridad. El edificio carece de instalaciones de todo tipo.
La edificación auxiliar esta construida con muros de ladrillo hueco enfoscado por ambas caras en un estado regular de conservación. La cubierta está totalmente derruida.
El programa de necesidades, señalado por el propietario-promotor, era la definición de una vivienda unifamiliar, disponiendo en la planta baja de un espacio de almacén dada la escasa altura de la misma, y en la planta alta , un espacio abierto dedicado a estar-comedor –dormitorio, una cocina y un baño.
La vivienda aprovecha el volumen completo de la edificación existente, añadiendo  una galería al sur-sureste en un volumen ligero acristalado.
La edificación tiene una superficie total de 95’60 m2 de los cuales, el edificio principal de la vivienda son 90’30 m2.

O proxecto ten como obxecto rehabilitar unha edificación como vivenda. A edificación da vivenda existente está composta de dúas plantas. Conforma un volume compacto rematado cunha cuberta a dúas augas. O cerramento exterior é de pedra, de sillares o perpiaños de gran. O estado actual do cerramento exterior e moi bo, e a cuberta foi amañada fai non moito tempo.
O forxado de madeira do solo da planta alta mantense nun estado, bo, aínda que haberá que reforzala para dar maior seguridade.
O edificio carece de instalacións de todo tipo.
A edificación auxiliar esta construída con muros de ladrillo oco enfoscado por ambas caras nun estado regular de conservación.A cuberta está totalmente derruida.
O programa de necesidades, sinalado polo propietario-promotor, era a definición dunha vivenda unifamiliar, dispoñendo na planta baixa dun espazo de almacén dada a escasa altura da mesma, e na planta alta , un espazo aberto dedicado a estar-comedor –dormitorio, unha cociña e un baño.
A vivenda aproveita o volume completo da edificación existente, engadindo unha galería ao sur-sureste nun volume lixeiro acristalado.
A edificación ten unha superficie total de 95’60 m2 dos cuais, o edificio principal da vivenda son 90’30 m2.






ESTADO PREVIO: VISTA DESDE LA CARRETERA

ESTADO PREVIO

ESTADO PREVIO.

ESTADO PREVIO


ESTADO PREVIO: VISTA INTERIOR PLANTA ALTA

2 de abril de 2012

La bioconstrución.
En los últimos años, aunque más de los que puede parecer a simple vista, se han ido difundiendo los términos “casa sana” y “bioconstrucción” (del alemán baubiologie), para dar respuesta a una aspiración que iba creciendo, por vivir en ambientes sanos y agradables.(en Alemania ya en los años 70 se creó un grupo de trabajo para una construcción sana y una vivienda sana; y desde los años 80. el IBN-Instituto para la bioconstrucción imparte un curso de bioconstrución).
Todo esto surge como reacción a la evolución que desde mediados del siglo XX ha sufrido los sistemas y materiales de construcción. La industrialización efectuada en el mundo en todos los campos, llega a la construcción, y materiales cercanos y naturales, usados desde siempre, son substituidos por otros aportados por industrias lejanas, pensados según los criterios de la facilidad de producción, la construcción masiva y su expansión geográfica independientemente de las condiciones de los distintos lugares. De esta manera, entramos en contacto directo, en nuestras casas, con materiales sintéticos, tecnologías nuevas, sin tener en cuenta su influencia sobre nuestro organismo, y sin tiempo para adaptarnos a los mismos. Las consecuencias de todo esto aún no está claramente difundido, aunque hay ejemplos de materiales que han ocupado muchas investigaciones e incluso sentencias judiciales (fibrocemento con asbestos, etc), y en otros materiales es cuestión de tiempo.
La bioconstrucción, podemos decir que pretende crear un entorno sano, que facilite la vida, mediante el empleo de materiales naturales que mantienen un ambiente interior saludable, que además no perjudiquen al planeta, en su proceso de producción, uso mantenimiento y desecho, es decir, en todo su ciclo de vida. Por encima del término más reducido de “casa sana”, la bioconstrucción habla no solo de la salud de los usuarios de los edificios, de la salubridad del entorno edificado inmediato, sino también de la salud del planeta (sostenibilidad?), del ahorro de recursos y de energía (arquitectura bioclimática) y en definitiva de las posibilidades para el desarrollo y felicidad del hombre a través de la construcción. Es decir, el término bioconstrucción habla de recuperar la arquitectura, de lo que ya hemos hablado en un apunte anterior. Detrás de la bioconstrucción, hay un montón de especialidades, como la geobiología, la electrobiología, el bioclimatismo, etc. (ya profundizaremos en cada una en otros apuntes).
La bioconstrucción está normalmente ligada a la autoconstrucción, a la vuelta a la tierra, al autoconsumo, y se la relaciona con gente un poco fuera del sistema (en contra de los derroteros que está tomando el desarrollo económico actualmente), pero creo, que no se debe ver como una vuelta al pasado, sino exactamente al revés, como la respuesta necesaria a los problemas de la construcción actual, para avanzar y progresar. La bioconstrucción por tanto, no debe hacernos volver a las cavernas, pero si nos debe ayudar a pensar de otra manera, con otros criterios, y replantearnos la forma en que estamos construyendo ahora.
La industria de la construcción podría incorporar, en el momento de plantear nuevos productos, un cambio de los criterios, incorporando valores nuevos, no so técnicos y económicos: que los materiales sean de fácil obtención, que se realice mediante procesos productivos sencillos (con el menor coste energético posible y la menor producción de residuos), Que los materiales no desprendan substancias nocivas para el ser humano, y que al final de sus días (en la demolición o modificación de los edificios) no supongan un residuo peligroso para su eliminación, es decir que sean fácilmente reutilizables, reciclables y biodegradables. Hay que pensar en los materiales desde que se obtienen sus materias primas, hasta que dejan de ser utilizados y se eliminan, analizando como responden en cada fase, la energía que consumen en cada momento, y el impacto para el planeta y los usuarios (esto se denomina análisis de ciclo de vida)
Los arquitectos y demás técnicos que intervienen en la planificación de la construcción, podríamos pensar en la influencia que cada material, cada sistema constructivo, y cada tecnología aplicada, tienen en el organismo humano y en el planeta. Desde estos criterios, podemos adoptar soluciones adaptadas a cada entorno y para cada necesidad, que no supongan un peligro para nadie.
Todo lo que se puede mejorar cuando construimos o rehabilitamos un edificio, pensando en la salud de los usuarios, pensando en el ahorro energético, y pensando en el impacto sobre el planeta, será un importante paso adelante. Todo lo que hagamos con estos criterios, será un avance: No es necesario que todo sea perfecto, y que todos los materiales sean los óptimos, pero si elegir la mejor de las opciones posibles a un coste razonable.

A Bioconstrución.
Nos últimos anos, aínda que máis dos que pode parecer a simple vista, se foron difundindo os termos "casa sa" e "bioconstrucción" (do alemán baubiologie), para dar resposta a unha aspiración que ía crecendo, por vivir en ambientes sans e agradables.(en Alemaña xa nos anos 70 se creou un grupo de traballo para unha construción sa e unha vivenda sa; e dende os anos 80. o IBN-Instituto para a bioconstrucción imparte un curso de bioconstrución).
Todo isto xorde como reacción á evolución que dende mediados do século XX sufriu os sistemas e materiais de construción. A industrialización efectuada no mundo en todos os campos, chega á construción, e materiais próximos e naturais, usados dende sempre, son substituídos por outros achegados por industrias afastadas, pensados segundo os criterios da facilidade de produción, a construción masiva e a súa expansión xeográfica independentemente das condicións dos distintos lugares. Deste xeito, entramos en contacto directo, nas nosas casas, con materiais sintéticos, tecnoloxías novas, sen ter en conta a súa influencia sobre o noso organismo, e sen tempo para adaptarnos a estes. As consecuencias de todo isto aínda non está claramente difundido, aínda que hai exemplos de materiais que ocuparon moitas investigacións e mesmo sentenzas xudiciais (fibrocemento con asbestos, etc), e noutros materiais é cuestión de tempo.
A bioconstrucción, podemos dicir que pretende crear un ámbito san, que facilite a vida, mediante o emprego de materiais naturais que manteñen un ambiente interior saudable, que ademais non prexudiquen ao planeta, no seu proceso de produción, uso mantemento e escoura, é dicir, en todo o seu ciclo de vida. Por riba do término máis reducido de "casa sa", a bioconstrucción fala non solo da saúde dos usuarios dos edificios, da salubridade do ámbito edificado inmediato, senón tamén da saúde do planeta (sostenibilidad?), do aforro de recursos e de enerxía (arquitectura bioclimática) e en definitiva das posibilidades para o desenvolvemento e felicidade do home a través da construción. É dicir, o término bioconstrucción fala de recuperar a arquitectura, do que xa falamos nun apuntamento anterior. Detrás da bioconstrucción, hai un montón de especialidades, como a geobiología, a electrobiología, o bioclimatismo, etc. (xa afondaremos en cada unha noutros apuntamentos).
A bioconstrucción está normalmente ligada á autoconstrución, a vólta á terra, ao autoconsumo, e relaciónalla con xente un pouco fóra do sistema (en contra dos rumbos que está a tomar o desenvolvemento económico actualmente), pero creo que non se debe ver como unha volta ao pasado, senón exactamente ao revés, como a resposta necesaria aos problemas da construción actual, para avanzar e progresar. A bioconstrucción polo tanto, non debe facernos volver ás cavernas, pero se nos debe axudar a pensar doutro xeito, con outros criterios, e reformularnos a forma en que estamos a construír agora.
A industria da construción podería incorporar, no momento de formular novos produtos, un cambio dos criterios, incorporando valores novos, non so técnicos e económicos: que os materiais sexan de doada obtención, que se realice mediante procesos produtivos sinxelos (co menor custo enerxético posible e a menor produción de residuos), Que os materiais non desprendan substancias nocivas para o ser humano, e que ao final dos seus días (na demolición ou modificación dos edificios) non supoñan un residuo perigoso para a súa eliminación, é dicir que sexan doadamente reutilizables, reciclables e biodegradables. Hai que pensar nos materiais dende que se obteñen as súas materias primas, ata que deixan de ser utilizados e se eliminan, analizando como responden en cada fase, a enerxía que consumen en cada momento, e o impacto para o planeta e os usuarios (isto denomínase análisis de ciclo de vida)
Os arquitectos e demais técnicos que interveñen na planificación da construción, poderiamos pensar na influencia que cada material, cada sistema construtivo, e cada tecnoloxía aplicada, teñen no organismo humano e no planeta. Dende estes criterios, podemos adoptar solucións adaptadas a cada ámbito e para cada necesidade, que non supoñan un perigo para ninguén.
Todo o que se pode mellorar cando construímos ou rehabilitamos un edificio, pensando na saúde dos usuarios, pensando no aforro enerxético, e pensando no impacto sobre o planeta, será un importante paso adiante. Todo o que fagamos con estes criterios, será un avance: Non é necesario que todo sexa perfecto, e que todos os materiais sexan os óptimos, pero se elixir a mellor das opcións posibles a un custo razoable.